De visionair

Achterflap

Als Roemer mee mag doen met een roboticaproject op school, krijgt hij het plan om een digitale bril te ontwerpen waarmee hij de emoties van anderen kan lezen. Zijn eigen vermogen om de expressie van mensen te duiden is beperkt, hij leeft vooral in zijn hoofd en fantasiewereld. Hij gelooft in de onbegrensde mogelijkheden van technologie, en denkt dat we alles moeten kunnen meten en weten. Als hij verliefd wordt, dreigen zijn opvattingen over de meetbare mens hun bestaansrecht te verliezen. Jaren later, terwijl Roemer een belangrijke bijdrage levert aan een door technologie beheerste wereld, bloeit zijn verliefdheid weer op. Kan de mens wel grip krijgen op zichzelf en de ander?

In De visionair onderzoekt Anja Sicking de ethische dilemma's die voortkomen uit onze steeds grotere afhankelijkheid van kunstmatige intelligentie. In een sensitieve stijl, met mededogen voor haar personages, weet ze de lezer mee te voeren in een wereld waarin techreuzen de macht grijpen.

Bestellen

Gerwin van der Werf (Trouw)

'Veel passages in de roman verwijzen naar de onkenbaarheid van de ander. Het is een thema dat in de literatuur wel vaker opduikt, maar zelden als iets positiefs. In het licht van technologie die alles meetbaar en kenbaar maakt, is het dat wel. Zara verwoordt dat als volgt: ‘Het gaat in het leven juist om wat we niet kunnen reproduceren, om wat verloren kan gaan, om wat niet te kennen is.’ Zoeken en twijfelen is wat ons menselijk maakt, laat Sicking zien. Maar ook dat technologische ontwikkeling als een natuurkracht is. We willen de technologie misschien helemaal niet, maar we maken hem toch: een paradox die in deze intelligente roman mooi voelbaar wordt gemaakt.'

Tjerk de Reus (Friesch Dagblad  13-3-23): 'Anja Sicking heeft er alles aan gedaan én met succes om dit boek geen betoog te laten zijn over dataïsme en computertechnologie. Het verhaal over adolescent Roemer boeit en intrigeert, zowel wat zijn digitale intuïtie betreft, als zijn groei als mens, op weg naar volwassenheid. Tegelijk is de bezinning op menswaardigheid in een digitale toekomst nooit ver weg, en dat maakt de proefruimte die deze roman is, tevens tot een morele ruimte. {…} Maar kunnen data onze ziel troosten? De cijfers en data waartoe we te reduceren zijn, raken niet aan enige diepere levensvreugde of zin ervaring - zoals wel het verhaal dat te bieden heeft, ofwel de verbeeldingskracht en het creatieve woord. Dat we die moeten koesteren, met waakzaam besef, is een overtuiging die beklijft naar lezing van deze moreel urgente, overtuigende roman.'

Ferrari's in de hemel 

Achterflap

Vijf gezinsleden, vijf individuen, op zoek naar elkaar, naar liefde en intimiteit. Moeder Dores verlangt nog altijd naar haar verongelukte piloot die haar zicht bood op een ander, mondainer bestaan. Haar man Emile kan haar dat ondanks al zijn goede bedoelingen niet geven. Lizzy krijgt een geheime liefde: een opwindende actrice in New York, terwijl Daphne telkens valt voor de verkeerde mannen. En Ravi is de dichter van de familie, die via een aantal schijnbaar onbenullige tegenslagen volkomen aan de grond raakt. Haarscherp en met veel empathie legt Anja Sicking hun angsten en verlangens bloot, en weeft ze hun afzonderlijke verhalen tot een ontroerend en geestig portret van een - in al haar gewoonheid - uitzonderlijke familie.

Lees hier de recensie van Saskia Pieterse in NRC

En op Tzum van Guus Bauwer

Bestellen

Saskia Pieterse (NRC 9-7-18): 'Heel knap aan de roman is hoe Sicking het perspectief laat wisselen tussen de vijf gezinsleden, zonder dat dat gekunsteld overkomt. Mooi is ook dat ze veel oog heeft voor de veranderende tijdsgeest en wijzigende sociale omstandigheden. Alle drie de kinderen erven het verlangen van de ouders om aan de kleurloze wereld van de hogeropgeleide middenklassers te ontstijgen, en allemaal blijven ze daar toch in steken. Dat klinkt alsof de roman een droge studie naar klassenbesef is, maar Sicking verwerkt feitjes heel gedoseerd, onopvallend, zodat als vanzelfsprekend historische en sociale patronen oplichten in de haarvaten van het kleine privéleven.'

De stomme zonde

Achterflap:

Amsterdam, achttiende eeuw. Anna, een jonge vrouw van goede komaf, is na een brand wees geworden. Behalve het familiekapitaal zijn ook haar toekomstverwachtingen in rook opgegaan. Ze wordt gedwongen als dienstbode te gaan werken; eerst bij haar oudtante, daarna bij de muziekuitgever De Malapert. Anna wijdt zich ondanks de tegenslag vol overgave aan haar nieuwe taken in de hoop dat het iemand zal opvallen dat zij niet zomaar een gewone dienstbode is. Ze raakt gefascineerd door De Malapert en ontwikkelt zelfs een ongepaste verliefdheid voor hem. Gaandeweg raakt Anna verstrikt in haar gevoelens. Ze ziet De Malapert vaak, en over het deel van zijn leven dat zij niet kent fantaseert ze vrijelijk. De Malapert leeft ogenschijnlijk uitsluitend voor de muziek - tot Anna ontdekt dat hij er wel degelijk een verborgen leven op na houdt.

Lees hier de recensie van Pieter Steinz in NRC

Mark Cloosterman in De Standaard

Arjan Peters in de Volkskrant

Pieter Steinz (NRC 21-3-19): 'Wat De stomme zonde tot een knap boek maakt is de manier waarop Sicking Anna in haar eigen woorden tot een tragisch figuur boetseert. De mooiste voorbeelden daarvan zijn de passages waarin Anna vertelt over de rok die ze met Assepoestergeduld van een duurgekocht stuk stof maakt. Met chique kleren hoopt ze genoeg indruk te kunnen maken op Monsieur Malapert om hem te verleiden tot een huwelijk. Maar op de dag dat ze de rok in première laat gaan, heeft de muziekhandelaar andere dingen aan zijn hoofd – zeker als hij van haar hoort dat ze (in die rok) net door de dienaren van de schout is ondervraagd. De rok zal in Anna's herinnering altijd verbonden blijven met het verraad dat ze ongewild gepleegd heeft – een getuige van wat ze aanduidt als haar eigen stomme zonde.'